ในพื้นที่ประสบภัยพิบัติแผ่นดินไหวและสึนามิ เพลงประกอบการ์ตูน "อันปังแมนมาร์ช" กำลังเป็นที่นิยมอย่างมาก แม้แต่เว็บไซท์แชร์วีดีโออย่าง YouTube จำนวนการเปิดชมก็มีมากถึง 13 ล้านครั้ง วิทยุก็เปิดออกอากาศซ้ำหลายๆ รอบ เมื่อฟังเพลงนี้ เด็กๆ ก็จะร้องและเต้นด้วยกัน ซึ่งสามารถให้กำลังใจผู้ใหญ่และทุกคนๆ ได้ คุณยานาเซะ ทาคาาชิซึ่งเป็นผู้เขียนอันปังแมน และแต่งเนื้อเพลงนี้ ขณะนี้มีอายุ 92 ปี
http://www.youtube.com/watch?v=0ih1hT0Vlxw&sns=em
ทำไมเพลง "อันปังแมนมาร์ช" ถึงเป็นที่นิยมในพื้นที่ประสบภัย? คุณยานาเซะ ทาคาชิบอกว่า "เขาคิดว่าเพราะอันปังแมนเป็นเรื่องช่วยเหลือผู้คน เป็นหนึ่งเพลงที่ช่วยบรรเทาทุกข์ เมื่อสามารถให้กำลังใจพวกเด็กๆ ได้ ตัวเขาจะมีความสุขมาก"ตอนที่เขาแต่งเพลงนี้เมื่อ 23 ปีก่อนหน้านี้ คนของสถานีโทรทัศน์คัดค้านว่า "เนื้อเพลงนั้นยากเกินไปสำหรับรายการเด็ก" แต่ว่าเขาก็ยืนกรานว่า "ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็อยากถ่ายทอดด้วยเพลงนี้"
ก่อนที่นักแต่งเพลงจะแต่งเพลงนั้น ระหว่างที่เขากำลังฟังหลายๆ ครั้ง อยู่ๆ เนื้อเพลงที่ว่า "ดังนั้นเธอจึงไป" ก็ลอยขึ้นมาในหัว
เขาเป็นนักแต่งเพลงยอดนิยมเพลง "Te no Hira wo Taiyou ni" (วางฝ่ามือบนพระอาทิตย์)
ในเนื้อเพลง "อันปังแมนมาร์ช" มีเนื้อเพลงว่า "เกิดมาเพื่ออะไร มีชีวิตอยู่เพื่อทำอะไรหรอ?" เมื่อ 30 ปีก่อนหน้านี้ ประเทศญี่ปุ่นทั้งเศรษฐกิจและสังคมก็หยุดชะงัก นักเรียนนักศึกษาที่ไม่มีกำลังใจจึงเพิ่มมากขึ้น ซึ่งเขาคิดว่าพวกเด็กๆ ไม่ควรเป็นอย่างนั้น จึงเพิ่มเนื้อเพลงนี้เพื่อให้เด็กๆ มีความฝันในอนาคต เนื่องจากมีความหมายเชิงปรัชญา คุณยานาเซะจึงได้รับจดหมายว่า "ซาบซึ้งใจมาก" จากอาจารย์ของนักเรียนมัธยมปลาย และอาจารย์มหาวิทยาลัย
ประโยคที่ว่า "แม้ว่าบาดแผลในใจจะเจ็บปวด" เพราะว่าอันปังแมนรู้สึกเจ็บปวดกับประโยคนี้เสมอ จึงทำให้เขาแตกต่างจากฮิโร่การ์ตูนรื่องอื่นๆ เรื่องที่ถูกไบกิ้งแมนไล่บี้หรือคุณลุงแจมพูดเสียงเบาๆ ว่า "ช่วยด้วย" แต่ว่าเมื่อได้รับการซ่อมแซมก็สามารถบินอย่างร่าเริงได้อีก ฮีโร่แม้ว่าจะทุกข์ทรมาน หรือเจ็บปวดก็จะบินไปเพื่อช่วยเหลือคน
คุณยานาเซะบอกว่า "ทั้งตอนที่แต่งเนื้อเรื่องและแต่งเพลง เขาไม่ได้แยกแยะว่าจะทำสำหรับเด็ก หรือผู้ใหญ่ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต้องประทับใจด้วยกัน ดังนั้นในมุมมองเพลงสำหรับเด็กเนื้อเพลงอาจจะยากนิดหน่อย"
และตอนนี้ในพื้นที่ประสบภัย ไม่เพียงแต่เด็กๆ เท่านั้น หัวใจของผู้ใหญ่ก็กำลังสะเทือน คุณยานาเซะบอกว่า "เหตุผลนั้นแม้แต่ผมที่เป็นผู้แต่งก็ไม่เข้าใจ" "ในตอนนั้นผมรู้สึกแค่ว่า กำลังทำการ์ตูน และแต่งเพลงอยู่เท่านั้น"
ในตอนแรกอันปังแมนมีชื่อเสียงไม่ดีมาก เพราะจนถึงตอนนั้นไม่มีฮีโร่ที่ใส่ผ้าคลุมโทรมๆ และให้กินหน้าของตัวเอง ผู้จัดพิมพ์บอกว่า "อย่าเขียนผลงานอย่างนั้น" จนถึงขนาดที่นักวิจารณ์หนังสือภาพบอกว่า "หนังสือชั้นต่ำแบบนั้นไม่ควรวางไว้ในห้องสมุดของโรงเรียน" แต่ว่า กลุ่มผู้อ่านก็ค่อยๆ มีมากขึ้นๆ จนเป็นผลงานที่ได้รับความนิยม
"คิดว่าในมุมมองเพลงอันปังแมนมาร์ช รวมความคิดแบบไหนเอาไว้ให้ฟัง หรือนั่นคือเสรีภาพของคนฟัง"
