ในช่วงภาคเรียนที่ผ่านมาได้มีโอกาสได้ศึกษาวรรณคดีญี่ปุ่น ในรายวิชาของสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่นที่กำลังศึกษาอยู๋ และหนึ่งในนั้นก็คือตำนานเก็นจินั่นเอง
ครั้งนี้อยากจะขอกล่าวถึงวิธีการศึกษา ว่ามีวิธีอย่างไร และได้รับสิ่งใดจากการศึกษา ซึ่งในการศึกษาจะใช้ตำราสองเล่ม คือ ตำราภาษาไทยที่จะกล่าวถึงประวัติผู้แต่ง ความเป็นมาต่างๆของวรรณคดี เช่น รายละเอียดของวรรณคดี ว่าถูกแต่งขึ้นเมื่อไร มีจำนวนเท่าไร แบ่งเป็นอะไรบ้าง รายละเอียดปลีกย่อยต่างๆ และเรื่องย่อเล็กน้อย และตำราอีกเล่มคือ หนังสือวรรณคดีฉบับภาษาญี่ปุ่น
ด้วยเนื่องจากว่า ตำนานเก็นจิเป็นวรรณคดีที่มีความยาวมาก มีคนกล่าวไว้ว่ายาวเป็นเท่าตัวของนิยายชื่อดังแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ทั้งเจ็ดเล่มเลยทีเดียว ดังนั้นอาจารย์ผู้สอนจีงคัดมาให้ได้ร่ำเรียนกันในเฉพาะบางบทที่น่าสนใจ ซึ่งในการเรียนนั้น จะมีการแบ่งให้แต่ละคนไปแปลเป็นภาษาไทย และเมื่อถึงเวลาเรียนก็จะออกมาที่หน้าชั้นทีละคนและค่อยๆแปลให้เพื่อนร่วมชั้นฟัง
จากการที่ได้เรียนและแปล ทำให้ได้ความรู้เป็นอย่างมาก เช่น ได้รู้คำศัพท์และประโยคสำนวนต่างๆที่ไม่เคยได้เรียน อย่างสำนวนในสมัยโบราณ เพราะ วรรณคดีเรื่องนี้เป็นวรรณคดีเก่าแก่ จีงมีการใช้ภาษาญี่ปุ่นแบบโบราณ เพียงแต่ตำราที่ใช้เรียนเป็นตำราที่นำมาปรับปรุงเพื่อให้คนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ได้เข้าใจมากขึ้น และนอกจากนี้ยังได้รับความรู้นอกเหนือจากในตำรา เพราะ อาจารย์ผู้สอนมีความรู้ในเรื่องทั้งของวรรณคดีญี่ปุ่นและประเทศญี่ปุ่นเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะทั้งในอดีตและปัจจุบัน ดังนั้น เมื่อมีรายละเอียดปลีกย่อยต่างๆที่ปรากฎในตำรา อาจารย์ก็จะอธิบายให้ฟังถึงความเป็นมา สาเหตุให้ฟังอย่างละเอียดยิบ ซึ่งสนุกและน่าสนใจมาก
และเมื่อได้มีโอกาสในการทำรายงานส่งอาจารย์ จึงได้หยิบวรรณคดีเรื่องนี้ขึ้นมาทำอย่างไม่ลังเล ซึ่งความจริงแล้วเคยได้ยินชื่อ “ตำนานเก็นจิ” มานานตั้งแต่สมัยที่เป็นนักเรียนมัธยมแล้ว เพราะเคยพบเห็นคนที่กล่าวถึงชื่อนี้ในอินเตอร์เน็ตอยู่บ่อยๆ โดยส่วนตัวรู้จักแค่เพียงชื่อเรื่อง และทราบแค่ว่าเป็นวรรณคดีสมัยโบราณของญี่ปุ่นที่ได้รับความนิยม และเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายมากเท่านั้น แต่ไม่ทราบถึงรายละเอียดปลีกย่อยที่แท้จริงหรือเนื้อหาแม้แต่เพียงสักเล็กน้อย แต่พอเมื่อได้มีโอกาสลงเรียนวิชาวรรณคดีญี่ปุ่น และได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่แปลเนื้อเรื่องนี้ในช่วนต้นของบทแรก คือ “ตำหนักคิริสึโบะ” จวบกระทั่งได้ฟังคำแปลในบทอื่นที่อาจารย์มาให้อ่าน ก็ทำให้เกิดความสนใจในวรรณคดีชิ้นนี้มากขึ้น จึงอยากจะติดตามเนื้อหา เรื่องราวในบทอื่นๆต่อไป ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งจบเรื่อง และด้วยความที่เนื้อเรื่องมีรายละเอียดมากมาย และมีความลึกซึ้ง รวมถึงการที่ผู้แต่งสามารถสร้างตัวละครขึ้นมาได้อย่างหลากหลาย และมีข้อคิดสอนใจ จึงสามารถดึงดูดความสนใจได้
หลังจากที่ได้ศึกษาเนื้อหา รายละเอียดของวรรณคดี “ตำนานเก็นจิ” ไม่ว่าจะเป็นผู้แต่ง ตัวละคร หรือเนื้อเรื่องแล้ว ความรู้สึกแรก คือ ทึ่งในความสามารถของผู้แต่ว ที่มีชื่อว่า มุราซากิ ชิคิบุ เป็นอย่างมาก ในการที่สามารถสร้างตัวละครให้ขึ้นมาโลดแล่นในหน้ากระดาษได้ถึงกว่า400ตัว ซึ่งนับว่าเป็นจำนวนตัวเลขที่มากมายเหลือเกิน และทำให้ วิเคราะห์ได้ว่ามุราซากิ ชิคิบุเป็นบุคคลที่มีความคิดสร้างสรรค์และมีจินตนาการสูงในการแต่งเนื้อเรื่อง และสร้างตัวละครมากมายถึงเพียงนี้ และนอกจากนี้แม้ตัวละครจะมีเป็นจำนวนมากแต่ก็ยังสามารถเขียนเรื่องราวให้ตัวละครมีความเชื่อมโยงถึงกันได้ นับว่าเป็นบุคคลที่มีความสามารถทางความคิดสูง
นอกจากนี้จะขอพูดถึงวรรณคดีเรื่องนี้โดยรวม ซึ่งส่วนตัวถือว่าเป็นวรรณคดีที่ให้ข้อคิดคติสอนใจแก่ผู้อ่านมากมาย อันจะกล่าวดังต่อไปนี้
1.เป็นวรรณคดีที่บรรยายให้เห็นว่า แม้จะเป็นผู้สูงศักดิ์ ร่ำรวยมากแค่ไหนแต่ก็ใช่ว่าจะมีความเบิกบานใจเสมอไป
2.แสดงให้เห็นว่าแม้จะเป็นบุคคลที่อยู่ในรั้วในวังมีทุกอย่างพร้อมสุขสบายกายก็ใช่ว่าจะมีความสุขใจ กลับมีแต่การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น และความอิจฉาริษยา
3.สอนให้ได้รู้ว่ากรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมตอบสนอง
4.แสดงให้เห็นว่าศาสนาเป็นที่พึ่งทางใจแก่มนุษย์เสมอ
5.สอนให้รู้ว่าการที่จะทำการใดไม่ว่าจะอะไรก็ตามจำต้องคิดตรึกตรองให้ดี นึกถึงผิดชอบชั่วดีและผลที่จะตามมา ไม่ใช่นึกถึงแต่ความสุขและอารมณ์ชั่ววูบ เพราะอาจทำให้เกิดความเสียหายที่หนักหน่วงยากเกินจะเยียวยาแก้ไขตามมาได้
จากเรื่องนี้สามารถสรุปได้ว่า วรรณคดีเรื่องนี้ไม่เพียงแต่จะให้แค่ความสนุก ความบันเทิง หรือความสวยงามทางภาษา การบรรยาย ความงดงามของความเป็นญี่ปุ่น หรืออารมณ์อรรถรสต่างๆเท่านั้น แต่ผู้ประพันธ์ยังสอดแทรกข้อคิดคติสอนใจให้ผู้อ่านได้คิดอย่างมากมาย มีเนื้อหาที่น่าติดตาม สร้างความสัมพันธ์ของตัวละครที่ซับซ้อน และน่าเหลือเชื่อ จึงไม่น่าแปลกใจที่วรรณคดี “ตำนานเก็นจิ” จะเป็นวรรณคดีอันทรงคุณค่า เป็นที่แพร่หลาย และได้รับการยอมรับจากทั่วโลกเช่นนี้ by Nan
